Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Facillimum id quidem est, inquam. Bork Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Duo Reges: constructio interrete. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. De illis, cum volemus. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Verum enim diceret, idque Socratem, qui voluptatem nullo
loco numerat, audio dicentem, cibi condimentum esse famem,
potionis sitim.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Bork: Tamen a proposito, inquam, aberramus.
Bork: Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Immo alio genere;: Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere.
Respondeat totidem verbis.: Itaque his sapiens semper vacabit.

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Ecce aliud simile dissimile. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Ad eos igitur converte te, quaeso. Falli igitur possumus. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Persecutus est Aristoteles animantium omnium ortus, victus, figuras, Theophrastus autem stirpium naturas omniumque fere rerum, quae e terra gignerentur, causas atque rationes;

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Num quid tale Democritus?
His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi.